Kim jest niewyznaczony beneficjent?

Podmiot niebędący osobą fizyczną, który dziedziczy konto emerytalne, jest klasyfikowany jako „niewyznaczony beneficjent” — często określany jako beneficjent niewyznaczony — zgodnie z ustawą Setting Every Community Up for Retirement Enhancement (SECURE) do celów wymaganych wypłat.Ustawa SECURE uchwalona w grudniu 2019 r. obowiązuje dla wszystkich dziedziczonych kont emerytalnych od 1 stycznia 2020 r.

Jak działa niewyznaczony beneficjent

Dzięki ustawie BEZPIECZNEJ istnieją obecnie trzy klasyfikacje beneficjentów w oparciu o relację jednostki z pierwotnym właścicielem rachunku, wiek beneficjenta oraz jego status jako osoby fizycznej lub nieosobowej.Trzy klasyfikacje dostępne dla osoby lub podmiotu dziedziczącego konto emerytalne to: uprawniony wyznaczony beneficjent (EDB), wyznaczony beneficjent (DB) i „nie wyznaczony beneficjent”.

Na potrzeby dziedziczonych zasad i wymagań dotyczących wypłat z konta emerytalnego, beneficjent konta emerytalnego będący podmiotem nieosobowym (taki jak majątek, fundusz powierniczy lub organizacja charytatywna) jest uznawany za beneficjenta niewyznaczonego.Beneficjenci ci nie mają własnej średniej długości życia, ponieważ nie są osobami żyjącymi.

Wymagania dla niewyznaczonych beneficjentów

Majątki, organizacje charytatywne i trusty (zwykle) są klasyfikowane jako niewyznaczeni beneficjenci, ponieważ nie są osobami fizycznymi.W zależności od wieku posiadacza konta emerytalnego w dniu jego śmierci, niewyznaczony beneficjent będzie podlegał jednej z dwóch zasad:

1. Zasada pięciu lat: Jeśli właściciel zmarł przed ukończeniem 72 lat, wymagany minimalny wiek dystrybucyjny (RMD) od 2020 r., obowiązuje zasada pięciu lat.Zasada pięciu lat stanowi, że beneficjent musi wypłacić pozostałe saldo konta emerytalnego przez okres pięciu lat po śmierci właściciela.Nie ma RMD w żadnym roku, ale konto musi zostać całkowicie wyczerpane do 31 grudnia piątego roku od daty śmierci właściciela.
2. Zasada wypłaty: Jeśli właściciel zmarł po ukończeniu 72 lat, obowiązuje zasada wypłaty.Zasada ta stanowi, że beneficjent może wypłacić pozostałe saldo ponad przewidywaną długość życia właściciela, gdyby nie umarł.Zgodnie z zasadą wypłat istnieje zestaw RMD, który należy wykupić każdego roku.Oczywiście beneficjent może pobrać więcej niż wymagane minimalne wypłaty.W przypadku organizacji charytatywnej (która nie musi płacić podatku dochodowego od odziedziczonych aktywów emerytalnych), beneficjent może zdecydować się na natychmiastowe przejęcie wszystkich środków.Jednak dla beneficjentów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym bardziej sensowne z punktu widzenia podatkowego jest odwlekanie wypłat tak długo, jak to możliwe.Przyjmowanie tylko RMD pozwala na dalszy wzrost maksymalnych środków z odroczonym podatkiem.

Wyjątek dla trustów z bezpośrednim przepływem aktywów

W przypadku trustu to beneficjenci zaufania, a nie sam trust, są wykorzystywani do określenia klasyfikacji beneficjenta IRA.Istnieją dwa główne typy trustów „przejrzystych”, o których należy pamiętać podczas identyfikowania beneficjentów zaufania do celów klasyfikacji.

Kanał zaufania
Jeśli trust zidentyfikuje konkretnego beneficjenta lub beneficjentów, aby otrzymywać wszystkie wypłaty z konta IRA, ta osoba lub podmiot jest traktowany jako bezpośredni beneficjent IRA.Conduit Trust nie jest w stanie zgromadzić żadnych środków przed wypłaceniem wypłat IRA bezpośrednio swoim beneficjentom.

Jeśli jedynym beneficjentem zidentyfikowanym przez trust jest majątek lub organizacja charytatywna (podmiot niebędący osobą), na przykład IRA jest traktowane jako nie posiadające wyznaczonego beneficjenta.Z drugiej strony, jeśli beneficjent zidentyfikowany przez trust jest osobą fizyczną, IRA jest traktowana jako uprawniony wyznaczony beneficjent lub wyznaczony beneficjent, a odpowiednie zasady mają zastosowanie, w zależności od klasyfikacji tej osoby i powiązania ze zmarłym.

Zaufanie akumulacyjne
Alternatywnie, jeśli trust ma możliwość gromadzenia wypłat z IRA, zamiast wypłacać wypłaty w całości beneficjentom, jest uważany za „fundusz akumulacyjny”.Jest to rodzaj zaufania używany do gromadzenia i wypłacania funduszy beneficjentom zaufania w czasie, jak w przypadku ochrony rozrzutnej.

Załóżmy na przykład, że fundusz powierniczy identyfikuje jako beneficjentów czworo dorosłych dzieci właściciela konta emerytalnego.Jednak trust stwierdza również, że fundusze mają być wypłacane tym dorosłym dzieciom w wysokości nie większej niż 10 000 USD na osobę rocznie.Ponieważ trust może gromadzić środki na koncie emerytalnym i wypłacać je zgodnie z wcześniej zatwierdzonym harmonogramem, a nie swobodnie wypłacać pieniądze swoim zidentyfikowanym beneficjentom, uważa się go za fundusz akumulacyjny.W tej sytuacji czworo dorosłych dzieci zostanie zidentyfikowanych jako beneficjenci i zacznie obowiązywać zasada 10 lat dla DB.

Ponieważ jednak fundusz powierniczy zwykle identyfikuje majątek lub organizację charytatywną (podmiot nieożywiony) jako beneficjenta w pewnym charakterze, zazwyczaj podlega on zasadzie pięciu lat lub zasadzie wypłaty dla niewyznaczonych beneficjentów. Nawet jeśli wymagane są wszystkie fundusze do wypłaty z konta emerytalnego w krótszym czasie, fundusz powierniczy może gromadzić i przechowywać aktywa zgodnie z wcześniej zatwierdzonym harmonogramem właściciela.Fundusze akumulacyjne są trudniejsze do przygotowania niż fundusze powiernicze, ale zaufanie, które może dłużej chronić odziedziczone aktywa, może być lepszym wyborem dla wielu właścicieli kont emerytalnych.